Λαϊκισμός: είναι μία μορφή κοινωνικο-πολιτικής σκέψης, στρατηγικής και συμπεριφοράς που αντιπαραβάλλει τα συμφέροντα και τις επιθυμίες της μάζας του λαού ενάντια στις ελίτ.
Όλοι έχουμε τη φυσική ροπή να μας αρέσει το εύκολο επιχείρημα, ο «πιασάρικος» τίτλος και το χάϊδεμα του εγωισμού μας. Όμως μέχρι ενός σημείου, γιατί έρχεται η στιγμή που η πραγματικότητα διαφέρει από τα «λόγια τα μεγάλα». Στην Ελλάδα, ο λαϊκισμός έχει ταυτιστεί με το πολιτικό σύστημα, όμως ο εκάστοτε λαϊκιστής έχει ημερομηνία λήξης.
Στην σύγχρονη πολιτική δεν έχουν θέση ευχολόγια και «κατηγορώ» προς πάσα κατεύθυνση, αλλά ρεαλιστικές διεκδικήσεις, αγώνες μαζικοί, συλλογικοί και με αιτία. Τα λάθη του μνημονιακού προγράμματος είναι μεγάλα και προφανή και το να ασκούμε κριτική είναι, σε ένα βαθμό, χρέος μας. Όμως παράλληλα με την κριτική χρειάζονται και οι προτάσεις.
Το μνημόνιο έχει γίνει «πηγή ζωής» για την ευρωσκεπτικιστική αριστερά και την ακροδεξιά. Οι μεν και οι δε επαναλαμβανόμενα επικαλούνται την μείωση του βιοτικού επιπέδου, την εκτόξευση της ανεργίας σε πρωτοφανή επίπεδα, την διάλυση της μεσαίας τάξης και την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Συμπληρωματικά η ακροδεξιά οραματίζεται μια Ελλάδα χωρίς μετανάστες (νόμιμους ή μη).
Ο κάθε πληγόμενος από την κρίση γνωρίζει πολύ καλά τι έχει στερηθεί από την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής τα τελευταία χρόνια.
ΔΕΝ περίμενε να το ακούσει κανέναν αυτοαποκαλούμενο «σωτήρα του έθνους» για να το διαπιστώσει. Παρόλα αυτά εναποθέτει τις ελπίδες του σε κάτι διαφορετικό στην πολιτική σκηνή.
Από που φαίνεται αυτό;
– Από τα υψηλά εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές αλλά και από τα ακόμα ψηλότερα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις καθώς σε πολλές βγαίνει ακόμα και πρώτο κόμμα.
– Από την είσοδο της ακροδεξιάς στην Βουλή και την συνεχή άνοδο της.
Φυσικά, στον αντίποδα βρίσκεται η τρικομματική κυβέρνηση, η οποία με κάθε τρόπο δεν διστάζει να δείξει το «δεξιοφιλικό» και συντηρητικό της πρόσωπο με τις εκάστοτε ενέργειες της που υπονομεύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, των φοιτητών και της κοινωνίας στο σύνολο της, βυθίζοντας την Ελλάδα βαθύτερα στην κρίση.
Η «μόδα» του λαϊκισμού δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών, όμως τώρα είναι η εποχή που δίνεται πρόσφορο έδαφος στους «δράστες» από όλο το φάσμα των συνδικαλιστικών σωματείων και οργανώσεων. Είτε σε συνδικάτα εργαζομένων είτε σε φοιτητικές παρατάξεις που τα μέλη τους έχουν έμφυτο το μικρώβιο του «λαϊκιστή».
“Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός”
Μάνος Χατζιδάκις
Β.Π.