Ομάδα αγνώστων έχει εισβάλει, από την Παρασκευή 13/03, στο χώρο της Νομικής και παρακωλύει το εκπαιδευτικό έργο, έχοντας καταλάβει το κτήριο. Μία ομάδα, (η οποία δεν απαρτίζεται μόνο από φοιτητές) που προέβη με το «έτσι θέλω» σε αυτή την κίνηση, χωρίς καμία δικαιοδοσία. Η αυθαίρετη απόφαση ορισμένων να βάλουν λουκέτο στο κεντρικό κτήριο της Σχολής, αλλά και οι δολιοφθορές που έχουν λάβει χώρα εντός του Πανεπιστημίου και γύρω από αυτό, μας φέρνουν απέναντι σε όποιον τις προκάλεσε.
Κινητοποιηθήκαμε άμεσα, μέσω του Δ.Σ. του Συλλόγου και επικοινωνήσαμε με τα αρμόδια όργανα του Τμήματος και της Κοσμητείας, με σκοπό την επίλυση της κατάστασης που έχει προκύψει.
Γνωστοποιούμε ότι, στα Διοικητικά Συμβούλια, τα οποία διεξήχθησαν την Παρασκευή 13/03, καθώς και τη Δευτέρα 16/03, παρευρέθηκαν όλες οι πολιτικές οργανώσεις, ΕΚΤΟΣ της συντηρητικής παράταξης της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η οποία παρά την ενημέρωση που είχε για τις συνεδριάσεις, τις απέφυγε παραδειγματικά. Δύο κρίσιμα Δ.Σ., στα οποία θα έπρεπε, τουλάχιστον, να παρευρεθούμε ΟΛΕΣ οι οργανώσεις, να δείξουμε πολιτικά αντανακλαστικά και να πάρουμε δραστικές αποφάσεις. Η ανεύθυνη αυτή στάση, από μεριάς ορισμένων παρατάξεων, είναι επικίνδυνη για την ομαλότητα της σχολής και οφείλουν οι ίδιες να αντιληφθούν πως δεν αρκεί μία διαδικτυακή ανάρτηση-εικόνα ως «αγώνας» για την επίλυση της κατάστασης. Η ουσία είναι που μένει, και η ουσία είναι ότι δεν ασχολήθηκαν, ούτε στον ελάχιστο βαθμό, με το πρόβλημα από τη βάση του. Παρόλα αυτά το διοικητικό συμβούλιο συνεδρίασε άρτια χωρίς την παρουσία τους και πήρε σαφή θέση απέναντι στην αδικαιολόγητη και απαράδεκτη εισβολή.
Για ακόμη μία φορά, καταπατώνται οι ελευθερίες και τα δικαιώματα του φοιτητικού συνόλου, με επανειλημμένες βίαιες τακτικές που χρησιμοποιούνται. Σε μία περίοδο που το Ελληνικό Πανεπιστήμιο δέχεται πολύπλευρες επιθέσεις, ορισμένες μειοψηφίες, μέσω των ακαταλόγιστων συμπεριφορών τους (και μάλιστα με αιτήματα που δεν αφορούν το χώρο της Παιδείας), το δυσφημίζουν και το υποβαθμίζουν εκτενέστερα.
Επισημαίνουμε, για ακόμη μία φορά, πως τέτοιου είδους κινήσεις:
– αποσυντονίζουν την ακαδημαϊκή καθημερινότητα
– κλείνουν το ελληνικό Πανεπιστήμιο, που οφείλει να έχει ανοιχτές τις πόρτες του και να προσφέρει γνώση και έρευνα στο φοιτητικό σύνολο
– εξευτελίζουν το φοιτητικό κίνημα, που έχει χρέος να δραστηριοποιείται έπειτα από δημοκρατικό διάλογο
– καταστρατηγούν το άσυλο ελεύθερης βούλησης και έκφρασης ιδεών
– δίνουν πάτημα σε κάποιους να «νοσταλγούν» τις έντονες σκηνές βίας που βιώσαμε στα γεγονότα του Νοέμβρη, με την απερίσκεπτη και αδικαιολόγητη χρήση αστυνομικής βίας να λαμβάνει χώρα εντός του Πανεπιστημίου.
Ένας πραγματικός αγώνας, με ορθολογικά αιτήματα, έχει νόημα μόνο όταν γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη σύσσωμων των οργάνων του φοιτητικού Συλλόγου, χωρίς ταυτόχρονα να παρακωλύεται το εκπαιδευτικό έργο. Κατά καιρούς, έχει αποδειχθεί πως όταν το φοιτητικό σύνολο οργανώνεται μαζικά, μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρολό στο επίπεδο ζωής, όχι μόνο εντός του Πανεπιστημίου, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Το Πανεπιστήμιο – και κατ’ επέκταση όλο το δυναμικό απ’ το οποίο συναποτελείται – ως μικρόκοσμος της κοινωνίας που ζούμε, οφείλει να έχει άποψη για οποιοδήποτε κοινωνικό ζήτημα προκύπτει. Το φοιτητικό κίνημα, όμως, πρέπει (χωρίς να παραβλέπει τα υπόλοιπα θέματα) να δραστηριοποιείται και να αγωνίζεται, κατά κύριο λόγο, για τα ζητήματα που αφορούν το Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα των ελληνικών Ιδρυμάτων, την Παιδεία μας.
Υπεύθυνα,
ΠΑΣΠ Οικονομικού