Ήταν 21 Φεβρουαρίου 1973, όταν χιλιάδες φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής Αθηνών, αντιδρώντας έτσι στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Η κατάληψη αυτή έληξε μετά από 32 περίπου ώρες, το βράδυ της επόμενης ημέρας, στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης σε όλους τους Έλληνες. Ήταν απλά η πρώτη κίνηση που έμελλε να καθορίσει την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος.
Πιο συγκεκριμένα, το Νοέμβριο του 1972, η δικτατορία, θέλοντας να θολώσει τα νερά, προκήρυξε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, τις οποίες κέρδισαν οι προσκείμενοι σε αυτή φοιτητές. Τα πολλά περιστατικά νοθείας από τους εκκολαπτόμενους φασίστες, συνετέλεσαν στη δημιουργία ένας μαχητικού και ριζοσπαστικοποιημένου φοιτητικού κινήματος. Ωθούσαν με τις τακτικές τους το σύνολο του φοιτητικού κινήματος στην αρχή του ”ΤΕΛΟΥΣ”. Συγκεκριμένα, στις 5 Φεβρουαρίου του 1973, οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ανακοινώνουν γενική αποχή από τα μαθήματα τους, με αποτέλεσμα μερικές ημέρες μετά, το τότε Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να ανακαλέσει την αναβολή στράτευσης στους φοιτητές που απείχαν από τα μαθήματά τους. Την ίδια ημέρα, αλλά και την επόμενη της απόφασης, οι φοιτητές συγκεντρώνονται και διαμαρτύρονται μέσα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η αστυνομία παραβιάζει το άσυλο και συλλαμβάνει 11 φοιτητές, ενώ ταυτόχρονα επιστρατεύει 88.
Με αφορμή τα παραπάνω γεγονότα, στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 χιλιάδες φοιτητές καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής και – από την ταράτσα του κτηρίου – καλούν το λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες.
Απαγγέλλουν τον όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στο όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση:
• των ακαδημαϊκών ελευθεριών,
• του πανεπιστημιακού ασύλου,
• της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων».
Πλήθος δημοκρατικών ανθρώπων (εργάτες, άνθρωποι των γραμμάτων, ακόμα και στρατηγοί εν αποστρατεία) σπεύδουν να συμπαρασταθούν στους φοιτητές. Επρόκειτο για μια ανοιχτή πρόκληση προς το καθεστώς της δικτατορίας, για την πρώτη δυναμική απάντηση του φοιτητικού κινήματος στη δικτατορία. Οι πρυτανικές αρχές ανέχονται σιωπηλά την κατάληψη χωρίς να ζητήσουν την παρέμβαση της αστυνομίας. Το βράδυ της επομένης, οι καταληψίες ξεκίνησαν να αποχωρούν, με τα φαινόμενα της ανεξήγητης αστυνομικής βίας να είναι έντονα.
Μπορεί η κατάληψη αυτή να έληξε και μία ακόμη να αποτράπηκε, στις 20 Μαρτίου του 1973, αλλά αποτέλεσαν ορόσημο και ίσως την κρισιμότερη καμπή για το φοιτητικό κίνημα, που μετά τα γεγονότα της Νομικής, μαζικοποιήθηκε με πολύ γοργούς ρυθμούς και οδήγησε στα γεγονότα του Νοέμβρη, στο Πολυτεχνείο.
Η δίψα του λαού για ελευθερία και δημοκρατία ξεπερνούσε τις προσπάθειες του χουντικού καθεστώτος για παραπληροφόρηση των ελλήνων πολιτών.
Σύντομα αποδείχτηκε με την πτώση της χούντας τον Ιούλιο του 1974.