Η στυγερή δολοφονία του 34χρόνου Παύλου Φύσσα από ενέδρα μελών της Χρυσής Αυγής αποτελεί ίσως την κορυφή στην πυραμίδα των φασιστικών ενεργειών του συγκριμένου μορφώματος τον τελευταίο ένα χρόνο, λόγω της εκτόξευσης του εκλογικού τους ποσοστού.
Δεν πρέπει, όμως, να σταθούμε μόνο στην συγκριμένη δολοφονική ενέργεια αλλά στην γενικότερη καθιέρωση της φασιστικής αυτής νοοτροπίας που τείνει να εξωραϊστεί στα μάτια της κοινής γνώμης. Η Δημοκρατία, από την μέρα που γεννήθηκε στην χώρα μας, έμαθε να ζει υπό την απειλή των ολοκληρωτικών καθεστώτων και οφείλει να ανέχεται την εκφορά ιδεολογικών λόγων που απειλούν την ίδια. Η Δημοκρατία πολέμα τον φασισμό κάθε μέρα, σε κάθε γειτονιά. Το ζήτημα αλλάζει όταν τα ολοκληρωτικά κόμματα συμπεριφέρονται ανεξέλεγκτα ενώ βρίσκονται μέσα σε ένα άλλο νομικό πλαίσιο που οφείλουν να σέβονται. Τότε πρέπει να αντιμετωπίσουν την απειλή να τεθούν εκτός νόμου από όλες τις δυνάμεις του συνταγματικού τόξου. Ένα συνταγματικό τόξο που πολλοί ευαγγελίζονται και λίγοι πραγματικά πιστεύουν καθώς ένα μέρος του εκπροσωπείται από ανθρώπους με «τσεκουρωμένο» παρελθόν, από ανθρώπους που με το λόγο τους και τις πράξεις τους, κυρίως στα χρόνια της κρίσης, απαξίωσαν θεσμούς που τώρα κινδυνεύουν καιόπλισαν αγανακτισμένες συνειδήσεις να προβούν σε ακραίες ενέργειες, για μικροπολιτικό όφελος.
Παρόλα αυτά, τούτη την ώρα που τα αίματα βράζουν είναι φρόνιμο όλες οι δυνάμεις να ρίξουν του τόνους προκειμένου να αποφευχθούν χειρότερα και να μην ζήσουμε ξανά μέρες από τα παλιά. Ταυτόχρονα να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες αντιμετώπισης αυτού του φαντάσματος του παρελθόντος προκειμένου να το θέσει τελικά η ίδια η κοινωνία εκτός νόμου.
Η χούντα τέλειωσε το ’74, αλλά όσες φωνές δεν το πιστεύουν ανοίγουν την κερκόπορτα στους νοσταλγούς της που επιθυμούν να την ξαναζήσουμε.