Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες της κατάστασης που επικρατεί και κλιμακώνεται στη Συρία και έχει πάρει διαστάσεις παγκόσμιου βεληνεκούς, με πλήθος γεωπολιτικών συμφερόντων, η οποία έχει οδηγήσει στην μεγαλύτερη προσφυγική ροή του τελευταίου αιώνα με τελικό αποδέκτη τις βορειοδυτικές χώρες της Ευρώπης και πύλη εισόδου την Ελλάδα. Η Ευρώπη έχει εγκλωβιστεί σε ένα αδιέξοδο λύσεων χωρίς να προλαβαίνει τις καταστάσεις. Αντιθέτως, βρίσκεται συνεχώς πίσω από αυτές, με εμφανείς τις ρωγμές και τα δομικά λάθη στη μεταναστευτική της πολιτική, δείχνοντας έναν χαρακτήρα υποτίμησης του μεγέθους του προβλήματος. Καταναλώνοντας δυνάμεις σε εφήμερες λύσεις, δεν αντιμετωπίζει τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος, που είναι ο ίδιος ο πόλεμος. Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να φανεί αντάξια των περιστάσεων, ροκανίζοντας το χρόνο και χρησιμοποιώντας το προσφυγικό ως εργαλείο, με σκοπό την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Ελλάδας στις συζητήσεις με τους εταίρους. Τις αδυναμίες της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, ήρθε να καλύψει το ΝΑΤΟ, με σαφή συμφεροντολογικό στόχο, περνώντας μηνύματα ότι αυτή είναι ακόμα ο κυρίαρχος παίχτης παγκοσμίως, ακόμα και μέσα στα ”χωράφια” της ΕΕ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να θυμάται τις αρχές πάνω στις οποίες χτίστηκε και – με γνώμονα την σύμπνοια και την ενότητα – να αποδομεί τις λογικές κλειστών συνόρων και μονομερών ενεργειών κρατών-μελών. Ενέργειες που διεμβολίζουν τον ίδιο τον θεσμό και δημιουργούν τριβές μεταξύ των λαών. Αυτή είναι η στιγμή που σύσσωμοι οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να δείξουν το δημοκρατικό και πανανθρώπινο ήθος τους, να αγκαλιάσουν και να απαλύνουν το δράμα των προσφύγων. Δράμα το οποίο εκμεταλλεύεται η Τουρκία, καθώς για να ”βοηθήσει” στο προσφυγικό ζητάει υπέρογκα ποσά κάτω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αγνοώντας τα δεινά και τα πάθη αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι επέζησαν από πόλεμο και κακουχίες και πλέον εξαρτώνται από τη νταβατζιλίστικη συμπεριφορά της, η Τουρκία, ακόμα και σε αυτό το ανθρωπιστικό πρόβλημα, έχει μια εγωπαθή στάση και πατάει κυριολεκτικά επ’ι πτωμάτων για να υπερισχύσουν τα δικά της συμφέροντα.
Απόρροια των παραπάνω αναποτελεσματικών πολιτικών αποτελεί, δυστυχώς, η όξυνση ξενοφοβικών, φασιστικών και οπισθοδρομικών συνδρόμων, που παραβλέπουν τον ανθρώπινο παράγοντα και ενισχύουν την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων. Δυνάμεις οι οποίες αντλούν δύναμη από το φόβο, την αμάθεια και την απουσία κυβερνητικής βούλησης. Εδώ είναι που πρέπει ο καθένας ξεχωριστά να ορθώσει το ανάστημά του και να λειτουργήσει ως κυματοθραύστης απέναντι στην μισαλλοδοξία και στο σκοταδισμό, δείχνοντας τον δρόμο της ανθρωπιάς και της συλλογικής προσπάθειας, που μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο και να επαναφέρει την ελπίδα σε κάθε συνάνθρωπό μας!
Είναι επιτακτική η ανάγκη διεθνούς συνεννόησης και συνεργασίας, προκειμένου να δοθεί λύση στο μείζον ζήτημα του προσφυγικού. Λύση η οποία πρέπει να διέπεται από αλληλεγγύη, δίκαιη κατανομή ευθυνών και με τους λαούς αρωγούς και πρωτεργάτες στη διεκδίκηση των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους. Οι Διεθνείς Οργανισμοί, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλουν, ακόμα και αν δεν είναι μέρος του προβλήματος, να είναι μέρος της λύσης στις χώρες που εμπλέκονται στην εμπόλεμη κατάσταση με στόχο την παγκόσμια ειρήνη, αλλά και τις χώρες αποδεκτές των προσφυγικών ροών.
Ως ΠΑΣΠ Οικονομικού, αναγνωρίζουμε το προσφυγικό ως ένα ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο ζήτημα και όχι αμιγώς ελληνικό, όπως μερικοί ”καλοθελητές” έτρεξαν να διατυπώσουν. Για εμάς τα Ευρωπαϊκά ιδεώδη δεν είναι οι νεοφιλελεύθερες πολτικές των μνημονίων,οι περικοπές, οι αντιμεταρυθμίσεις και η μείωση της εθνικής κυριαρχίας αλλα η αλληλεγγύη, η πολιτική συνεργασία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ισότητα, δημιουργώντας έτσι τις βάσεις για ένα πιο ευοίωνο μέλλον. Αν πλέον όλα αυτά δεν τα βλέπουμε αναμεσά μας, οφείλουμε να παλέψουμε ο καθένας από το μετερίζι του να τα ξαναφτιάξουμε όπως εμείς ονειρευόμαστε. Και για την ΠΑΣΠ το μετερίζι της είναι το Πανεπιστήμιο!